"In Nederland lopen jaarlijks meer dan 200.000 werknemers letsel en verzuim op door een arbeidsongeval en krijgen naar schatting 25.000 werknemers per jaar een beroepsziekte. Werknemers die de (financiële) schade die zij hierdoor oplopen willen verhalen moeten daarvoor de werkgever aansprakelijk stellen. In de praktijk betekent dit een zware (juridische) lijdensweg. Daarom wordt door patiëntenorganisaties, vakbeweging, SER en - recent - de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid gepleit voor een nieuw systeem van het verhalen van schade van arbeidsongevallen en beroepsziekten, ook wel werknemerscompensatie genoemd.
Dit proefschrift doet verslag van een theoretisch en empirisch onderzoek naar de preventieve werking van verschillende systemen van werknemerscompensatie. Het empirisch onderzoek, bestaande uit juridische analyse van werknemerscompensatiesystemen in Nederland en België, vragenlijstonderzoek onder werknemers en werkgevers en zeven casestudies, concludeert dat van de vier werknemerscompensatiesystemen nauwelijks een preventief effect uitgaat. Dit wordt veroorzaakt doordat die systemen gebaseerd zijn op een aantal onjuiste denkbeelden, zoals de gedachte dat financiële prikkels een preventieve werking hebben en dat zelfregulering arbeidsorganisaties stimuleert tot preventief handelen. In aanvulling daarop pleit het onderzoek onder andere voor meer bemoeienis van de samenleving met arbeidsorganisaties die beroepsgebonden letsel ‘produceren', en voor meer zeggenschap van werknemers bij het voorkomen van arbeidsongevallen en beroepsziekten."

Support: Digital