Documents Devos, Carl 9 results

"To what extent do interest groups adapt to a changing institutional environment? That is the central question of this article. Keating [2014. Introduction: rescaling interests, Territory, Politics, Governance 2(3)] distinguishes three drivers that can force interest groups to rescale: a functional, an identitarian and an institutional driver. The focus of this article is on the last driver of rescaling and on the assumption that interest groups increasingly operate on a regional scale when regional governments acquire more power. This ‘isomorphism hypothesis' is tested by analysing the adaptation of the principal labour and business groups in Belgium. We found that in Belgium, this hypothesis only accounts for a number of cases. The Belgian rescaling process is not only the result of institutional changes but also a response to economic differences between Flanders and Wallonia, as well as to the increasing salience of the language cleavage. Groups were rescaling even before the gradual federalization of the state started, but federalization has accentuated this process."

"In this article, we take a look at the discussion on the devolution of social policy. Despite the pressure of strong nationalist movements to decentralize socio-economic matters, the federal welfare state does not erode. In their study up to the early 2000s, Be´land and Lecours explain this relative standstill by pointing to the institutionalization of neo-corporatistic organizations. These organizations, which are strongly involved in the management of the welfare state, have not split along language lines and prevent the decentralization of socioeconomic policies in order to preserve their power. Based on empirical evidence, this paper shows that federal social partners are an important obstacle to social policy decentralization in Belgium while the regional social partners have differing opinions on the devolution debate. "

"Als op de luchthaven het werk enkele uren wordt neergelegd, dreigen advocaten met processen en grote schadeclaims. Een staking van het personeel van de NMBS, na agressie tegen een spoorwegbeambte, roept prompt reacties op van politici die een minimumdienstverlening eisen. Als vakbonden bedrijventerreinen afsluiten organiseren werkgeversorganisaties het juridische verzet. De aanvaarding van de staking als drukkingsmiddel is echter een teken van beschaving. Enkel in dictaturen wordt het niet getolereerd of zodanig ingeperkt dat het enkel met goedkeuring van de politieke overheid of het zakenleven kan ingezet worden. Het feit dat in België deze vorm van sociale actie steeds vaker op onbegrip stuit, baart zorgen.

In dit boek schetsen een aantal politicologen en juristen van de Universiteit Gent de evolutie van het fenomeen ‘staking' en van het stakingsrecht in de voorbije decennia. Aan de hand van cijfermateriaal, feiten en diepgaande analyses schetsen we enkele fundamentele trends. De lezer zal van een aantal passages opkijken of misschien zelfs schrikken. Wist u bv. dat Europa de mogelijkheid om actie te voeren, wel eens zou kunnen beperken? Wist u dat de meest antisyndicale wetsvoorstellen worden ingediend door parlementairen die de mond vol hebben van democratie en mensenrechten?

Dit boek richt zich tot al wie interesse heeft voor collectieve actie en hierover op een kritische en objectieve manier wil worden geïnformeerd."

"België kent een sterke traditie en rijke geschiedenis van sociaal overleg. Maar dat overlegmodel staat onder druk – niet enkel door het afspringen van het IPA 2011-2012. Verschillende evoluties stellen het sociaal overleg voor grote uitdagingen, zoals globalisering en Europeanisering, individualisering, flexibilisering en juridisering van de arbeidsverhouding, de regionalisering van het politieke en het sociaal overlegmodel …
In dit boek gaan we verder in op deze en enkele andere uitdagingen. Het vertrekt vanuit respect en waardering voor de bewezen werking en slagkracht van het sociaal overleg, maar ook vanuit de bezorgdheid over de toekomst ervan.
Dit verzamelwerk is uit drie delen opgebouwd. Ten eerste is het historisch-descriptief: van waar komen we? Ten tweede is het ook analyserend: welke problemen zijn er vandaag? Tot slot is het boek ook vooruitziend: in korte opinies geven de kernactoren van het sociaal overleg hun visie over het sociaal overleg van morgen.
Het boek verenigt academici, practici en beleidsverantwoordelijken, die samen de actuele uitdagingen en trends van het sociaal overleg uitdiepen. Zodoende verschaft deze publicatie vanuit verschillende disciplines en invalshoeken inzicht in de evolutie en de werking van de Belgische collectieve arbeidsverhoudingen. Daarmee worden ook antwoorden gegeven op de vraag hoe het in de toekomst verder kan."

"Het debat over de plaats en de rol van een vakbonds- of werknemersvertegenwoordiging in KMO's gaat al geruime tijd mee in België. Aangespoord door een Europese informatie- en consultatierichtlijn, bereikten de sociale partners een raamcompromis over de vertegenwoordiging in KMO's. Dit compromis moet tegen 2010 echter nog verder uitgewerk worden. Het debat is dan ook nog niet voorbij. Om de discussie te stofferen en te richten, schetsen de auteurs in dit hoofdstuk een aantal empirisch onderbouwde argumenten inzake de vertegenwoordiging in KMO's. Vooreerst betogen ze dat de werknemer in de KMO een aparte aandacht verdiend (met de nadruk op ‘apart'). Vervolgens houden ze vanuit hun onderzoek enkele cruciale argumenten die door de Belgische werkgeverszijde worden geopperd om een vakbond in kleine ondernemingen als overbodig en onnuttig te beschouwen, kritisch tegen het licht. Op basis van deze inzichten schetsen de auteurs in de conclusie enkele mogelijke krachtlijnen voor een KMO-specifieke vakbondsaandacht."

"Depuis plusieurs années, le syndicalisme est déclaré en crise. Comme d'autres institutions, il n'aurait plus la confiance des citoyens, et en particulier des travailleurs. Il aurait perdu sa force de frappe et en serait réduit à subir les évolutions contemporaines plutôt qu'à peser sur elles.
La Centrale Générale, principale centrale ouvrière de la Fédération Générale du Travail de Belgique (FGTB), commémore son centième anniversaire. Un premier ouvrage (La Centrale, c'est nous ! Luc Peiren, 2008) a été consacré à retracer les luttes et l'organisation de ce premier siècle d'existence. Le chemin parcouru dément, au moins partiellement, le constat de crise bien souvent proclamé.
Consciente que le syndicalisme est néanmoins confronté à des défis cruciaux, la Centrale Générale de la FGTB a souhaité mener une réflexion large sur le visage à donner au syndicat de demain. Les contributions réunies dans Solidarité en mouvement ont pour but de proposer des réponses à ces défis. Sans contester les difficultés bien réelles que le syndicalisme doit affronter, cet ouvrage montre que les syndicats restent des acteurs centraux de notre époque et des décennies à venir. En particulier au moment où le système capitaliste lui-même est en pleine tourmente.
Les différents chapitres invitent chacune et chacun à réfléchir à différents aspects du futur du syndicalisme et identifient des pistes et des perspectives concrètes d'évolution pour demain. Les auteurs réunis pour la circonstance proviennent d'horizons tant académiques que militants et syndicaux. Ils proposent des idées originales, présentées clairement dans des articles courts. Outre le plaisir immédiat de la lecture individuelle, ces textes permettront d'alimenter les réflexions collectives menées lors de formations syndicales ou d'activités d'éducation permanente."